‘De professional op het witte paard’ raakt aan een belangwekkend thema. Wie herkent het niet? Al die inhuur van mensen waarbij je je achteraf afvraagt… wat hebben ze gedaan en wat heeft het nu daadwerkelijk opgeleverd? Onderzoek wijst uit dat de gemiddelde inhuur maar een magere voldoende krijgt: een 6,8. Dat betekent onvermijdelijk dat er naast een paar dikke voldoendes veel onvoldoendes worden uitgedeeld. De auteurs hebben zeker een punt door te stellen dat inkoop een hele ondoorzichtige rol vervult bij het inhuren van capaciteit. Eigenlijk zou inkoop – net als bij potloden en pennen – na moeten denken over wat de wensen zijn, wie het levert en wat de toegevoegde waarde is. Maar die vraag wordt zelden hardop gesteld. Het is vaak de lijnmanager die een ‘vriendje’ kent of een inhuurkracht die ‘de vorige keer goed werk heeft geleverd’. De validiteit achter die opmerking is vaak ver te zoeken. En als een manager iemand inhuurt, zal hij maar zelden zeggen dat een project niet goed is afgerond. Begin- en eindsituatie worden vaak ook niet gedefinieerd en zo is er nogal wat loos met inhuur. Zowel voor IT-specialisten als strategie- en adviesconsulenten. Er wordt dan ook een treurige conclusie getrokken in ‘De professional op het witte paard’: eigenlijk is niemand echt tevreden over de ingehuurde professionele dienstverlener.
Het probleem lost zich dus vanzelf op, zou je denken. De crisis zorgt er immers voor dat menig zzp’er thuis zit omdat bedrijven weer meer zelf gaan doen. De auteurs verlossen ons van dit sprookje. De vraag naar professionele inhuur blijft, en als de rookwolken rond de crisis zijn opgetrokken, zal die vraag zelfs alleen maar groter worden. En dus bieden de auteurs handvatten hoe je een goede professional inhuurt. Zeven in totaal. De eerste is: creëer een sense of urgency. Tweede succesfactor is: definieer de heldere behoefte aan professionele dienstverlening. Organiseer ook informatievoorziening door inkoop, bepaal de inkoopstrategie per type dienstverlening, realiseer zogenaamde smart buys, monitor de toegevoegde waarde, voer de regie en borg opgedane kennis in de organisatie.
Refererend aan de titel van het boek, is het natuurlijk de vraag of die professional op het witte paard te vinden is, of dat het een sprookje is waarvan de uitkomst op papier mooi is, maar toch altijd imaginair. Hoe vind je in het woud van professionals nu de goede? Volgens de auteurs is die professional op het witte paard echt wel te vinden, en hoeft dat ook niet zo heel moeilijk te zijn. Volg de zeven handvatten en je bent al een heel eind. Wel zit er – zoals in de meeste sprookjes – een figuurlijk giftig appeltje verborgen in het boek. De auteurs hebben allen een bedrijf dat actief is in de match van vraag en aanbod van professionals, of het inrichten van een goede organisatie rondom inhuur. Op pagina 91 gaan ze net even een stap ter ver in het promoten van de eigen business. Dat smaakt niet helemaal goed. Maar voor wie die hap overleeft of negeert, rest een zeer belangrijke boodschap: veel inhuur gaat mis en dat is doodzonde. En het kan dus anders, zoals dit sprookje ons leert.
Recensie
Wat heeft het opgeleverd?
Jaarlijks worden door overheid en bedrijfsleven vele miljarden euro’s uitgegeven aan inhuur van professionals. De tevredenheid over die uitgegeven miljarden is echter vaak gering. Hoe dat kan en hoe het anders moet, daarover gaat het boek ‘De professional op het witte paard’ van Edwin Martherus, Marco Plasier en Achraf Talhaoui.
Ronald Buitenhuis
|
27 oktober 2010
|
2-3 minuten leestijd