In boeken waar de link wordt gelegd tussen militaire strategie en bedrijfsstrategie is altijd een prominente plaats gereserveerd voor Sun Tzu en vooral Von Clausewitz. Dat levert vaak nogal geforceerde vergelijkingen, links en extrapolaties op, omdat juist deze twee boeken als het ware geketend zitten aan de tijd waarin ze zijn geschreven. Alsof je ‘Reis naar de maan’ van Jules Verne gaat gebruiken om de ontwikkelingen in de ruimtevaart te verklaren en te voorspellen (lees hier een eerder artikel over de link tussen militaire en bedrijfsstrategie).

Veranderen. Hoewel iedereen er een hekel aan heeft, behalve natuurlijk de professionele veranderingsbegeleiders, is het soms noodzakelijk van koers te veranderen. Of zelfs een geheel nieuwe koers uit te zetten. Maar noodzaak is bepaald geen kritieke succesfactor. Omdat iets moet, wil niet zeggen dat het dan ook lukt. Integendeel zelfs. De meeste veranderingstrajecten sterven in schoonheid. En dat terwijl de stapels vakliteratuur (zie hier een actueel overzicht) tot in detail beschrijft hoe het moet. Waar gaat het dan mis? Bij het begin! In veel gevallen wordt het doel van de verandering weliswaar bepaald, maar de route daartoe wordt niet vastgelegd, of niet goed gecommuniceerd. Als je niet weet hoe je iets wilt bereiken, waar je exact naar toe wilt, zul je de weg daar naar toe natuurlijk ook niet kunnen vinden. En wie niet weet of wordt verteld hoe iets moet veranderen, zal elke marsorder voor kennisgeving aannemen, en vervolgens over gaan tot de orde van de dag.

Volgens Hans-Paul Bürkner, president van het gerenommeerde advieskantoor The Boston Consulting Group, is er ‘geen toekomst meer voor het Europese model’. De wereldeconomie bloeit, terwijl Europa voort strompelt. Om het tij te keren, moeten we direct aan het Amerikaanse medicijn dat onder de naam ‘Efficiëntie’ overal vrijelijk verkrijgbaar is. Efficiëntie als panacee om de concurrentiekracht op peil te brengen en vooral te houden.