Hoewel 'De moed om te beslissen' geschreven is door een pater en het geloof een belangrijke rol inneemt, is het ook goed te lezen voor mensen die daarin minder geïnteresseerd zijn. Een belangrijk thema waarmee Grün zijn boek opent, is het 'het nemen van beslissingen'.
Wijsheid ziet hij als de deugd om goede beslissingen te nemen, en besluiteloosheid is voor hem een teken van gebrek aan wijsheid. Kiezen is voor de auteur het nemen van verantwoordelijkheid. Vaak kiezen we zonder erbij na te denken. Maar, zo stelt Grün, het is soms goed om bij bepaalde beslissingen wat langer stil te staan. Het kan ons helpen om meer in harmonie met onszelf te komen. Wanneer mensen klagen, nemen ze geen verantwoordelijkheid. Dat komt omdat ze denken dat anderen de schuld zijn van hun stemming. Maar Grün helpt ze uit de droom: je bent er zelf verantwoordelijk voor door welke gevoelens je jezelf laat beïnvloeden.
'De moed om te beslissen' gaat over alledaagse zaken die iedereen aangaan. Ze worden zeer helder beschreven met hier en daar een voorbeeld van de pater zelf. Maar het is niet alleen de helderheid van schrijven die mij in dit boek aantrok, het is ook de hoge informatiedichtheid die Grün zijn lezers biedt. Met weinig woorden zegt hij heel veel, en dat maakt zijn boodschap des te krachtiger. Die boodschap wordt niet ettelijke malen herhaald, maar steeds vanuit een andere thematiek bekeken.
Een voorbeeld daarvan is dat de auteur het beslissen bekijkt vanuit de rol van de perfectionist. Dat vond ik een zeer interessant standpunt, dat ik nog niet eerder in de literatuur was tegengekomen. Grün legt helder uit dat de perfectionist alles onder controle wil houden. Hij wil de absoluut juiste keuze maken.
Maar het is op dit punt dat de auteur de perfectionist veroordeelt: er zijn geen absoluut juiste keuzes te maken. De perfectionist zal moeten leren zich tevreden te stellen met de betrekkelijkheid van ons bestaan en de bijbehorende beslissingen. De controledwang van de perfectionist heeft volgens Grün te maken met een gebrek aan vertrouwen.
Genomen beslissingen wil de perfectionist soms opnieuw ter discussie stellen. Ook dat is een houding die de auteur veroordeelt. Hij stelt namelijk dat we vertrouwen moeten hebben in onze gemaakte keuzes. Grün is zeer duidelijk in zijn opvattingen, die hij niet onder stoelen of banken steekt. En omdat hij over zaken schrijft die elk mens en dus elke organisatie aangaan, zijn zijn opvattingen zeer geschikt om op te reflecteren.
De auteur spreekt de hoop uit dat we bij de vele beslissingen die we moeten nemen, te rade zullen gaan bij onze innerlijke bron. Een klein zinnetje met een vergaande consequentie. Ik kan alleen maar toevoegen: Ik hoop dat Grün gelijk krijgt.
Over Peter de Roode
Drs. Peter de Roode is zelfstandig adviseur en trainer. Hij ondersteunt organisaties bij het invoeren van grootschalige veranderingen waarbij gedragsverandering centraal staat.
