Na haar succesvolle boeken over rouw heeft psycholoog, docent en coach Ellen Dreezens nu een gids geschreven waarmee coaches leren hun cliënten te helpen bij het ontwikkelen van veerkracht: ‘Hoe we tegen een stootje kunnen’. Een uiterst praktisch boek over de andere kant van de medaille.  ‘Ik wilde niet die mevrouw van de rouw worden.’

Sergio van der Pluijm was zo onder de indruk van ‘Effective Psychotherapists’ van William R. Miller en Theresa B. Moyers, dat hij de theorie gebruikte om er een toegankelijk, Nederlands boek over te schrijven: ‘Wat effectieve coaches anders doen’. Hij voegde er een pleidooi aan toe om het woord coachkunde te gaan gebruiken: ‘Iedereen met een beetje gezond verstand ziet dat er sprake is van wildgroei.’

‘Geen Paniek!’, is de titel van het boek dat Maureen Veurman schreef over crisiscommunicatie. Zonder goede reputatie is een organisatie nergens, zegt ze, dus is crisiscommunicatie van fundamenteel belang. Het best kun je een plan hebben klaarliggen, want de meeste organisaties trekken pas aan de bel als het te laat is.

Els Verkaik schreef met Jeroen Venneman en Edwin Clerkx een werkboek voor veranderen, ‘Expeditie wendbaarheid’. Het is een speels en luchtig boek geworden, dat de veranderaar met het Amigos-model mee aan de hand neemt tijdens de ontdekkingsreis die veranderen naar meer wendbaarheid kan zijn. ‘We zijn onszelf ook Amigos gaan noemen, de vrienden van de verandering.’

Voormalig bokskampioen Nouchka Fontijn heeft haar ervaringen en lessons learned gebundeld in een boek: ‘Vallen en terugslaan’. In twaalf rondes doet zij uit de doeken hoe zij de ups en downs van haar bokscarrière heeft beleefd. ‘Ik wil laten zien hoe de weg naar de top er in werkelijkheid uitziet en welke tools ik nodig heb gehad.’

In ‘Empathisch leiderschap is niet voor watjes’ pleit Petra Kuipers voor een empathierevolutie. Het is haar antwoord op een wereld waarin polarisatie de boventoon voert en ons werk vaak nog de enige plek is waar we mensen uit andere bubbels tegenkomen. Maar empathie vergt moed, en integriteit, en daadkracht, schrijft ze. ‘Organisaties waar alles met de mantel der liefde wordt bedekt, zijn de ergste.’

Met ‘Gelieve niet te stotteren op onze inclusieve werkvloer’ breekt Steven de Jong een lans voor de arbeidsmarktkansen van mensen die stotteren. De Jong, ervaringsdeskundige, vroeg 80 werkgevers of hun vacature openstaat voor stotterende sollicitanten. Een journalistiek onderzoek met een persoonlijke aanleiding. ‘Nu ik als ondernemer geen manager meer heb die mij afrekent op het stotteren, voel ik me vrijer dan ooit. Alsof ik mijn stem terugkreeg.’

In zijn boek ‘Het pad van de leider’ laat Jeroen Offermans zien hoe je met introspectie en zelfreflectie een betere leider kunt worden. Offermans, een serial entrepreneur die trainer en coach is geworden, is opmerkelijk eerlijk tegen zichzelf. Als hij wist wat hij nu weet, was hij ongetwijfeld een betere ondernemer geweest. ‘Ik heb ontdekt dat ik als leider best veel heb laten liggen.’

Met drie collega’s van Fontys schreef Ruud Huijts een praktisch handboek over hoe je artificial intelligence op een verantwoorde manier gebruikt: ‘Leven en leren met AI’. We spreken hem over het boek: ‘Een discussie voeren over fraude en het verbieden van AI lijkt ons niet de juiste benadering, want deze ontwikkeling houd je toch niet tegen.’

Rebellen kunnen door hun autonome opstelling een positieve invloed hebben op het functioneren van organisaties, bijvoorbeeld op innovatie en het welzijn van medewerkers. Dat betoogt Bas Kodden in zijn nieuwe boek ‘Rebelleren moet je faciliteren’. Maar we moeten ons rebellen niet te romantisch voorstellen, zoals in Amerika soms gebeurt. ‘Niet alle rebellen hebben het goed voor met de organisatie en hun collega’s.’

Karsten van Slooten groeide op met de overtuiging dat hij niet kon leren. Maar nu, op zijn 43ste, heeft hij een boek geschreven: ‘Dit is coachen’. Het is in feite een handboek voor resultaatgericht coachen, met een heel breed overzicht van alle kennis en praktijkervaring die hij in de loop der jaren heeft opgedaan. ‘In het algemeen vind ik dat men te veel de gebaande paden bewandelt’, zegt hij

 In ‘Van wie is de gebarsten wc-tegel’ presenteert Watze Hepkema een radicaal andere besturingsvisie. Als bestuurders en managers zich in sectoren als de zorg en het onderwijs niet meer bemoeien met de primaire processen, vloeit het eigenaarschap terug naar de mensen die hun vak verstaan: de professionals. ‘Beslissingen hoeven niet langer drie keer naar boven en naar beneden. Dan gaat alles ineens sneller en korter en dan gaat het swingen.’

Met haar nieuwe boek ‘Sensitieve intelligentie’ breekt Ann Baeke een lans voor durven vertrouwen op ons gevoel en onze intuïtie. Die worden te vaak nog genegeerd, waardoor een deel van onze intelligentie onbenut blijft. ‘Met je gevoel kun je een laag aanraken die nu onbenut is en die we echt nodig hebben binnen organisaties.’